نویسنده فرانسوی برای کودکان از خدا می‌گوید
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۷۲۸۱۳
ایسنا/مازندران نمایش «کلوچه‌های خدا» اقتباسی از کتابی با همین عنوان نوشته «کلر ژوبرت» نویسنده فرانسوی ساکن ایران است. این نمایش به کارگردانی «آرش شریف‌زاده» از ۹ تا ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ روزانه در سالن سینما کانون ساری، اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان مازندران در ۵ سانس صبح و عصر به روی صحنه می‌رود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نمایش کودک بیش از آن که بازی، صدا و موسیقی باشد، باز شدن دری مخفی به جهانی متفاوت و آرامبخش است که آدم بزرگ‌های جهان آن را گم کرده‌اند، چه کودک باشید چه بزرگسال مخاطب نمایش کودکان بودن یک موهبت است، بلیت چند ساعت دور شدن از هیاهوی جهان و غوطه‌ور شدن در شادی و خلوص کودکی در دستان شماست. برای دیدن یک نمایش کودک متفاوت راهی سینما کانون ساری می‌شوم، نمایش راس ساعت ۹ صبح اجرا می‌شود و برای ورود به جهان کودکان باید به موقع برسم.
ورودی سالن با صدای جیغ و هورای پسربچه‌هایی پر شده که امروز مهمان اکران اول آن هستند، گوش تا گوش سالن با شیطنت و سروصدای بچه‌ها پر شده و مربی‌ها و معلم‌ها بین صندلی‌ها تلاش می‌کنند تا بچه‌ها را برای شروع نمایش به سکوت دعوت کنند.
نمایش «کلوچه‌های خدا» به کارگردانی «آرش شریف‌زاده»، اقتباسی از کتاب «کلوچه‌های خدا» نوشته «کلر ژوبرت» نویسنده فرانسوی ساکن ایران است. این اثر نمایشی موفق به دریافت ۸ جایزه از بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان همدان در بخش‌های جایزه ویژه هیات داوران، بهترین نویسنده، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر زن، بهترین بازیگر مرد و بهترین موسیقی و همچنین ۶ جایزه اصلی از جشنواره عسلویه شد. نمایش «کلوچه‌های خدا» اثر مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری است که پیش‌تولید آن در سال ۱۳۹۴ آغاز شد و سال ۱۳۹۵ به روی صحنه رفت.
مضمون کلوچه‌های خدا، نزدیک بودن خدا به انسان و حضور همیشگی او در کنار ما است که به زبانی ساده و تمثیلی بیان می‌شود. کلوچه‌های خدا داستان خرس کوچکی است که قصد دارد با یک هدیه از خدا برای خلق زیبایی‌های زندگی تشکر کند، اما نه می‌داند خدا کجاست و نه این که چطور این کار را انجام دهد! خرس داستان تصمیم می‌گیرد برای خدا کلوچه‌های پنیری درست کند و به بالای کوه؛ یعنی جایی که خدا حضور دارد برود و در آنجا با هدیه دادن کلوچه‌ها به خدا، از او تشکر کند. کلاغ داستان تا رسیدن به خدا با خرس همراه می‌شود و در این مسیر اتفاق‌های متنوعی را تجربه می‌کنند.
نویسنده فرانسوی که برای کودکان از خدا می‌گوید
کلر ژوبرت در جهان کارگردانان و نویسندگان کودک نامی شناخته شده‌است، اما شاید مهم‌ترین دلیل شهرت این نویسنده فرانسوی محتوای متفاوت آثاری است که با هدفی خاص برای کودکان می‌نویسد. ژوبرت نویسنده، تصویرگر و مترجم ۵۲ ساله فرانسوی- ایرانی است که تحصیلات خود را در رشته‌های علوم تربیتی و ادبیات کودک در فرانسه و سطح دو حوزوی در ایران به پایان رساند. او چند سالی است که مسلمان شده و پس از ازدواج با همسری ایرانی، در ایران زندگی می‌کند.
محتوای اصلی آثار ژوبرت، مضامین دینی و مذهبی است که با زبانی ساده و بدون پیچیدگی برای مخاطبان کودک می‌نویسد. او در آثار خود تلاش می‌کند تا مفاهیمی مانند حقایق زندگی، عرفان، خدا و ارتباط انسان با خدا را به کودکان بیاموزد و به ساده‌ترین شکل ممکن، به پرسش‌های کودکان در این زمینه پاسخ دهد، به عقیده او ادبیات بستر مناسبی برای انتقال مفاهیم اسلامی و مذهبی به کودکان است.
خدا جایی نمی‌رود و همیشه نزدیک ماست
آرش شریف‌زاده، کارگردان نمایش دانش‌آموخته گرافیک و کارگردانی نمایش است. او تاکنون آثار بسیاری ازجمله کلوچه‌های خدا، گروفالو و غیره را به اجرا درآورده است، با او درباره چرایی انتخاب کتاب کلوچه‌های خدا و اثرگذاری محتوای آن بر مخاطب و همچنین جایگاه نمایش کودک در جهان امروز گفت‌وگو کردیم.
شریف‌زاده در پاسخ به این پرسش که چرا این کتاب از میان تمامی آثار نویسنده برای تبدیل به نمایش انتخاب شد به ما می‌گوید: پروژه‌ای به نام «کتاب‌نمایش» در کانون شکل گرفت که روال انجام آن انتخاب یکی از کتاب‌های منتشرشده در کانون و تبدیل آن به نمایش بود. بعد از خواندن بیش از ۶۰ اثر ۱۰ کتاب انتخاب شدند، درنهایت به ۳ کتاب رسیدم که از میان آنها بعد از مشورت، کتاب کلوچه‌های خدا را برای اجرا انتخاب کردم.
این کارگردان درباره آشنایی با نویسنده و آثار او گفت: با آثار قبلی نویسنده آشنایی زیادی نداشتم، اما می‌دانستم که نویسنده‌ای فرانسوی است که مسائل مذهبی را به زبانی ساده برای کودکان می‌نویسد. از میان آثار او کتاب کلوچه‌های خدا توجه‌ام را جلب کرد به این دلیل که موضوع کتاب، بدون پیچیدگی و مرتبط به خدا بود. پرداختن به خدا همیشه موضوعی موردتوجه بوده‌است، بنابراین متوجه شدم که کتاب می‌تواند به نمایشی موفق برای اجرا در هر کشور، دین و مسلکی قابل‌اجرا تبدیل شود.
شریف‌زاده در پاسخ به پرسش ما درباره اثرگذاری محتوای کتاب بر مخاطب کودک می‌گوید: کلمه خدا برای هر دو قشر مذهبی و غیرمذهبی می‌توانست اثرگذار باشد.
بحث درباره خدا پیچیدگی خاص خود را در حوزه کودک دارد، اما پس از تبدیل کتاب به نمایشنامه متوجه شدم خدا برای همه، از آن چه که فکر می‌کنند نزدیکتر است و می‌تواند مثل یک دوست نزدیک ما باشد.
او ادامه داد: سعی کردم خدا را با پیچیدگی، شعار و مانند این‌ها به کودکان معرفی نکنم، بیشتر به به دنبال تلنگری بودم تا به مخاطب بگویم خدا جایی نمی‌رود و همیشه حضور دارد. اساسا کار کودک نباید پیچیدگی داشته باشد و در آن تمامی مسائل مطرح شود، چرا که مخاطب شما کودک است و موضوعات فرعی باید به سادگی در دل موضوع اصلی گنجانده شود.
نمایش کلوچه‌های خدا در جشنواره همدان موفق به دریافت ۸ جایزه اصلی در بخش‌های بازیگر زن و مرد اول، کارگردانی اول، موسیقی اول، نمایش منتخب تماشاگران و دیگر بخش‌ها شد. شریف‌زاده با اشاره به استقبال داوران جشنواره همدان از نمایش، نقطه‌نظر داور ایتالیایی جشنواره درباره نمایش را این‌گونه بیان می‌کند: از اتفاق‌های خوب جشنواره حضور داوری از ایتالیا در کنار داوران ایرانی؛ خانم هنگامه مفید و آقای شاه‌محمدلو بود که برای شرکت در یک ورکشاپ ما را به ایتالیا دعوت کرد، اما متاسفانه به دلایلی امکان سفر فراهم نشد. نظر او در مورد این نمایش برایم جالب بود؛ به نظر او نمایش کلوچه‌های خدا بیشتر شبیه انیمیشن و به لحاظ اجرا و تکنیک، نمایشی ملموس برای همه بود.
شریف زاده درباره استقبال مردم مازندران از نمایش گفت: استقبال خیلی خوب بود، تا به حال چند اجرا در شهرستان‌های مختلف داشتیم، با وجود این که مردم به نمایش جدید علاقه بیشتری دارند اما درباره این نمایش درخواست اکران مجدد آن وجود داشت و اتفاقاً در اکران مجدد هم مورد استقبال قرار گرفت.
این کارگردان ادامه داد: در حقیقت کلوچه‌های خدا نمایشی برای تمامی اقشار است، پیام اصلی نمایش برای کودکان این است که «تو موجود خوبی هستی، آن چیزی که به عنوان خدا می‌شناسی همیشه پیش تو هست، از دست نمی‌رود و از تو دور نمی‌شود». کلوچه‌ها هم همان نذری خودمان است که خرسی به خدا ادا می‌کند.
شریف‌زاده خاطره‌ای از اکران ساری تعریف می‌کند: در اجرای اول ساری یک روحانی بدون لباس رسمی برای تماشای نمایش آمده بود. بعد از پایان اجرا پیش من آمد و گفت «۳۰ سال است درباره خدا و پیغمبر با مردم حرف می‌زنم اما نمایش در ۴۰ دقیقه ما را به همان ۳۰ سال برد و آن‌قدر بزرگ و نزدیک بود که انگار خدا در کنار ما حضور داشت.»
به عقیده شریف‌زاده نمایش کودک در جهان امروز اهمیت ویژه‌ای به‌ویژه در انتقال مفاهیم دارد، او درباره جایگاه تئاتر کودک در جهان کنونی می‌گوید: اجرای تئاتر کودک به‌ویژه در قرن ۲۱ اهمیت ویژه‌ای دارد، چرا که بسیاری از مفاهیم به کمک نمایش راحت‌تر و در زمان کمتری به کودک انتقال داده می‌شود، به همین دلیل نمایش کودک باید جدی گرفته شود، البته این مساله هم مهم است هر نمایشی نمایش کودک است. باید بین عروسی و تولد و نمایش کودک تفاوت قائل شد، در نمایش کودک شما به دنبال آن هستید که انواع احساسات از عصبانیت، هیجان‌زدگی، ترس و مانند آن را در کودک ببینید و خواهان رخ دادن آن هستید، اگر هدف نمایشی تنها خنداندن کودک باشد، به آن جنگ گفته می‌شود.
شریف‌زاده در پایان گفت‌وگو ضمن سپاسگزاری از مدیریت پیشین و کنونی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساری برای همراهی جهت اکران نمایش در ساری گفت: این نمایش در تهران با ۶ بازیگر اجرا شد که به دلیل پرتابل بودن آن، اجرای ساری با ۴ بازیگر که همگی از شهر یزد هستند روی صحنه رفت.
نمایش «کلوچه‌های خدا» به کارگردانی «آرش شریف‌زاده» از ۹ تا ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ روزانه در سالن سینما کانون ساری، اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان مازندران در ۵ سانس صبح و عصر به روی صحنه می‌رود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری مازندران شهرستان ساری نمایش کلوچه های خدا استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی استانی سیاسی استانی علمی و آموزشی زنجان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری کانون پرورش فکری نویسنده فرانسوی کلوچه های خدا شریف زاده برای کودکان نمایش کودک کلوچه ها روی صحنه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۷۲۸۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرفهای مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور